W pracy z dziećmi stosujemy następujące metody aktywizujące oraz wspomagające rozwój dziecka:

Metoda Pedagogiki Zabawy

Metoda ta polega na wykorzystaniu w procesie dydaktyczno-wychowawczym różnych pląsów, zabaw muzyczno-ruchowych, tańców ludowych w celu integracji dzieci. Uczy ona współdziałania w grupie, wyzwala aktywność, pobudza dzieci do ekspresji muzyczno-ruchowej. Poprzez ćwiczenia muzyczno ruchowe w grupie ułatwia komunikację interpersonalną i uatrakcyjnia zajęcia edukacyjne.

Metoda Carla Orffa

Metoda ta polega na twórczym obcowaniu z muzyką realizującym się w różnych formach ruchu, tańcu, śpiewie, mowie, grze na instrumentach, pantomimie. Tworzenie, odtwarzanie i słuchanie stanowią integralną całość a rozumiana w ten sposób aktywność muzyczna jest instrumentem twórczego rozwoju. Nie ma w systemie miejsca dla bierności, bo naprawdę zrozumieć i odczuć sens jego idei, można jedynie wówczas , gdy się samemu aktywnie uczestniczy we wspólnym działaniu.

Metoda Aktywnego Słuchania Muzyki Bati Strauss

Istotą tej metody jest chęć przybliżania dzieciom muzyki klasycznej. Poprzez ,,aktywne słuchanie" dzieci nieświadomie poznają strukturę utworu muzycznego np. formę pieśni,ronda, poprzez rozpoznawanie ciałem zmian w muzyce i różnicowanie poszczególnych części.
,,Aktywne słuchanie"polega na wykonywaniu prostych ruchów rytmicznych siedząc lub prostych ruchów tanecznych proponowanych przez nauczyciela.W przypadku dzieci młodszych są to ruchy ilustrujące krótkie opowiadanie związane z każdym utworem muzycznym.Zabawy rytmiczne są pierwszym etapem przygotowującym do wprowadzenia instrumentów perkusyjnych, z którymi dziecko ma możliwość aktywnego uczestniczenia w utworze muzycznym jako współwykonawca lub dyrygent.

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Medoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne to system ćwiczeń i zabaw ruchowych,które wywodzą się z naturalnych potrzeb,zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi - tzw. baraszkowanie pojawiające się we wczesnym dzieciństwie. Metoda ta jest propagowana na całym świecie jako jeden z ważniejszych czynników rozwoju psychomotorycznego małych dzieci. Wykorzystuje dotyk,ruch oraz wzajemne relacje fizyczne,emocjonalne i społeczne do rozszerzania:

• świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego,
• świadomości przestrzeni i działania w niej,
• pogłębiania kontaktu z innymi ludzmi.

Ćwiczenia Ruchu Rozwijającego są okazją do:

• poznania własnego ciała,
• usprawniania motoryki,
• poczucia własnej siły, sprawności i związanych z tym możliwości ruchowych.

Dzięki metodzie Ruchu Rozwijającego dziecko:

• zaczyna mieć zaufanie do siebie,zyskuje poczucie bezpieczeństwa,
• poznaje przestrzeń wokół siebie,
• uczy się kontrolowania przestrzeni - poznaje przestrzeń,uczy się,jak jego ciało porusza się w przestrzeni, co rodzi zaufanie do własnego ciała oraz poczucie bezpieczeństwa wobec otoczenia,
• dzieli przestrzeń z innymi ludzmi, co jest zródłem empatii,
• nawiązuje kontakt początkowo z jedną osobą, potem z grupą - jest to okazja podjęcia współdziałania z innymi osobami,dostarcza poczucia wspólnoty i przeżycie szczęścia.

Metoda E.Gruszczyk - Kolczyńskiej "Dziecięca matematyka"

Rozwijanie pojęć matematycznych metodą E. Gruszczyk-Kolczyńskiej. Edyta Gruszczyk-Kolczyńska i Ewa Zielińska to autorki koncepcji ,,Dziecięca matematyka" której celem jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci, zwłaszcza w zakresie kształtowania pojęć matematycznych. Okres przedszkolny to czas otwierania się ciekawskich, dziecięcych oczu na świat, czas poznawania i doświadczania. To także okres wielkich możliwości, które wymagają odpowiedniej stymulacji i bodźców potrzebnych do kształtowania czynności umysłowych.
W edukacji matematycznej ważne jest aby mieć świadomość tego w jaki sposób dzieci w wieku przedszkolnym uczą się. Nie należy kształtować pojęć matematycznych przy pomocy słów,poprzez wyjaśnianie czy opowiadanie. Najważniejsze w edukacji matematycznej są osobiste doświadczenia. Stanowią one budulec, z którego dziecko tworzy pojęcia i umiejętności, rozwija myślenie, hartuje dziecięcą odporność.W trakcie tych doświadczeń dziecko powinno mówić, to znaczy słownie określać swoje spostrzeżenia, sens wykonywanych czynności i przewidywane skutki.Mówienie o wykonywanych czynnościach sprzyja koncentracji uwagi i pomaga dziecku dostrzec to co ważne.

Treści kształcenia podzielone są na 14 bloków tematycznych:

• Orientacja przestrzenna.
• Rytmy i rytmiczna organizacja czasu.
• Przyczyna i skutek. Przewidywanie następstw.
• Kształtowanie umiejętności liczenia obiektów.
• Dodawanie i odejmowanie, rozdawanie i rozdzielanie po kilka.
• Klasyfikacja
• Pomaganie dzieciom uświadomienia sobie stałej liczby elementów w zbiorze, chociaż obserwują one zmiany sugierujące, że przedmiotów jest więcej lub mniej. Równoliczność. Przybliżanie dzieciom aspektu kardynalnego liczby.
• Ustawienie po kolei,numerowanie. Przybliżanie dzieciom aspektu porządkowego liczby.
• Długość: kształtowanie umiejętności mierzenia i pomaganie dzieciom w uświadomieniu sobie stałości długości.
• Intuicje geometryczne.
• Kształtowanie odporności emocjonalnej dzieci i zdolności do wysiłku intelektualnego.
• Pomaganie dzieciom w uświadomieniu sobie stałej ilości płynów, chociaż po przelaniu wydaje się, że jest więcej lub mniej. Mierzenie ilości płynów
• Waga i ważenie.
• Układanie i rozwiązwanie zadań z treścią.

Korzyści ze stosowania tej metody:

• rozwój umiejętności matematycznych
• ćwiczenie odporności emocjonalnej
• budowanie pozytywnego obrazu samego siebie Edukacja matematyczna metodą E. Gruszczyk-Kolczyńskiej sprzyja stymulowaniu uzdolnień matematycznych u dzieci i dobrze przygotowuje je do nauki matematyki w szkole.